GIEWONT

 

Masyw górski w Tatrach Zachodnich z szczytem na wysokości 1894 m n.p.m. Jego główny wierzchołek jako jedyny położony jest w całości na terenie Polski.

WIELKI GIEWONT

Najwyższy z szczytów masywu Giewontu, będący równocześnie najwyższym szczytem Tatr Zachodnich w całości położonym w Polsce. Jest to szczyt zwornikowy, czyli odchodzi od niego w kierunku południowym grań, która poprzez Kopę Kondracką łączy się z Czerwonymi Wierchami. W grani tej znajduje się Wyżnia Kondracka Przełęcz i Kondracka Przełęcz.

Szczyt Wielkiego Giewontu wznosi się ponad dolinami: Strążyską, Białego, Małej Łąki oraz Kondratową. Widoczne z Zakopanego północne ściany szczytu, opadają stromo do Małej Dolinki, nie są dostępne turystycznie, ale znajduje się na nich kilkadziesiąt dróg wspinaczkowych dla taterników. Jednak władze Tatrzańskiego Parku Narodowego zabroniły uprawiania na nich taternictwa. Zbocza południowe są łagodniejsze i prowadzi przez nie szlak turystyczny na szczyt. Ze szczytu Giewontu rozciąga się doskonały widok na Zakopana, a na jego wierzchołku znajduje się metalowy krzyż zamontowany tam w 1901 roku.

PRZYRODNICZE BOGACTWO GIEWONTU

Wierzchołek zbudowany jest z wapieni pochodzących z górnej jury, poniżej leżą wapienie triasu. Stwierdzono tam występowanie bardzo rzadkiego w Polsce gnidosza Hacqueta.

ZALECANA JEST OSTROŻNOŚĆ I ROZWAGA

Spod Giewonckiej przełęczy opada na północ Żleb Kirkora, gdzie miało miejsce wiele wypadków śmiertelnych. Wielki giewont jest rekordzistą pod względem wypadków śmiertelnych w tatrach, a ich najczęstszą przyczyną były uderzenia pioruna oraz upadki w przepaść.

Udostępnij:

Ta strona korzysta z plików Cookie zgodnie z ustawieniami Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności